Pokaz 14 maja w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego

Dwóch hongkońskich gliniarzy o złamanych sercach, dwie przewrotne historie o niemożliwych spotkaniach. Policjant z plakietką o numerze 223 nie może się pogodzić z tym, że został porzucony, kiedy los stawia na jego drodze tajemniczą kobietę w prochowcu i blond peruce. Ona szuka Hindusów, którzy zniknęli z niezwykle cennym i niezbyt legalnym pakunkiem. Tymczasem w nocnym barze z jedzeniem na wynos bystre oczy milczącej Faye śledzą mundurowego 663, z którego uczuciami brutalnie obeszła się pewna stewardessa.
Zadziorna, lekko prowadzona fabuła to jeden z najważniejszych filmów definiujących estetykę lat 90. Jego neonowo-chropowata stylistyka stała się punktem odniesienia dla całego pokolenia twórców ze wszystkich stron świata. Od stylowego kina akcji po teledyskowy romans pulsujący w rytm “California Dreaming” - to urzekająca i zagadkowa historia o samotności i mijaniu się w tłumie.

Na ekranie w kwietniu
Nagrodzony za reżyserię na Sundance film Mariji Kavtaradze to zmysłowa i prowokacyjna love story, jakiej jeszcze na ekranach nie było. Dawno nie było też na nich duetu, między którym tak iskrzy. Elena jest tancerką, a Dovydas tłumaczem języka migowego. Oboje pracują ciałem, szukając najlepszego sposobu, by wyrazić – tańcem i ruchem dłoni – najsubtelniejsze sensy i najgłębsze emocje. Wydają się dla siebie stworzeni, ale Powoli zamiast happy endu wybiera status: „To skomplikowane”. Bo Elena uwielbia seks, a Dovydas mógłby się bez niego obejść. Pełni najlepszych chęci sprawdzają więc, czy da się kochać, nie pożądając. Film Kavtaradze śmiało podejmuje temat nowych modeli relacji, to kino namiętne i pełne pasji, które jest popisem zarówno świetnej reżyserii, jak i aktorskiej chemii.

Na ekranie od 5. kwietnia

Opowieść o Anieli Wesoły. Prowadziła zwyczajne życie – dorastanie w małym miasteczku, praca, miłość, ślub, rodzina. Jednak nigdy nie mogła być w pełni sobą – Aniela urodziła się w męskim ciele. Jakich dokona wyborów? Czy będzie gotowa poświęcić wszystko, by móc żyć normalnie i bez strachu?
Historia jej drogi do korekty płci to inspirująca, trudna i zarazem czuła opowieść o walce o siebie, trudach rodzicielstwa, skomplikowanych relacjach z rodziną i otoczeniem, ale też o pięknie prawdziwej bliskości.

Ta wyjątkowa forma pozwala jednej z najbardziej uznanych reżyserek współczesnego kina (to jej druga nominacja do Oscara), Kaouther Ben Hani, zanurkować głęboko w temacie, który został zbanalizowany przez media. Bohaterką jest Olfa (we własnej osobie, ale czasem zastępowana na ekranie przez aktorkę), matka czterech córek. Dwie najmłodsze występują w filmie, zniknięcie dwóch najstarszych (wcielają się w nie aktorki) jest tematem pasjonującego „śledztwa”, które prowadzi aż do jednej z najniebezpieczniejszych organizacji terrorystycznych na świecie – tzw. Państwa Islamskiego.

Ben Hania – podobnie jak Deniz Gamze Ergüven, autorka obsypanego nagrodami Mustanga – tropi siłę problematycznego międzypokoleniowego kobiecego przekazu, wydobywa na światło dzienne powszechnie akceptowaną domową i systemową przemoc, punktuje sposób, w jaki pozornie odległe przemiany polityczne kształtują los jednostek. Poruszające, niekiedy konfrontacyjne, z pewnością prowokacyjne i szalenie odważne Cztery córki są również wyznaniem wiary w siłę, wytrwałość i solidarność kobiet. Od Tunezji dzielą nas setki kilometrów, jednak film Ben Hani wybrzmiewa zaskakująco aktualnie również w Polsce.

1927 Радянська Україна. За наказом Сталіна в Харкові був побудований кооперативний будинок «Слово». У комфортних квартирах живуть найвидатніші українські письменники. Усі вони стали учасниками експерименту, спрямованого на виведення нового типу радянського письменника та тотальний контроль над творчим процесом з метою створення єдиного художнього методу соціалістичного реалізму.
Випадково в будинок «Слово» оселився молодий амбітний письменник Володимир Акімов. Хто він? Ніхто не знає. Але з цього приводу в будинку «Слово» починають відбуватися дивні події, про які стіни будинку досі мовчать.
Історія заснована на реальних подіях.

Charków, lata 30. ubiegłego wieku. Złote lata ukraińskiej sztuki. W nowym, luksusowym Domu "Słowo", zbudowanym specjalnie dla artystów, znajduje swoje miejsce młody, ambitny poeta Vladimir Akimov. Pochodzi z prowincji, pracuje jako korektor w prasie i nigdy nawet nie marzył, że zamieszka pod jednym dachem z uznanymi ukraińskimi pisarzami i artystami. Uważa swoją poezję za genialną, ale nikt nie traktuje poważnie jego wysiłków literackich, nie mówiąc już o okazjonalnych chichotach nad jego epigońskimi wierszami. Jednak los się do niego uśmiecha. Szef agencji wywiadu politycznego proponuje mu, aby został autorem napisanej wcześniej sztuki. Akimow zgadza się, podpisując notę o nieujawnianiu informacji. Poeta nie ma pojęcia, jaką cenę zapłaci za ten sukces. "Dom Słowo" to historia ukraińskiego pokolenia artystów prześladowanych przez system totalitarny - na tle jednego z największych ludobójstw XX wieku, Hołodomoru, który spowodował śmierć blisko 7 milionów ludzi.